KALEM

Yazamıyor kalemim
Benle ilgiliyse sebep
Buz kesiliyor sanki
Elim kolum buz,
Kalbim buz.

Yazamıyor kalemim
Konu bensem!
Sayfalarımı beğenmiyor ne?
Sanki gül bahçesinde ,
Tek dikenler varmış gibi
Sürekli takılıyor bir yerlere.
Ya anlatıyor hayatı
Yada yaşamayı öğretiyor bana,
Ukala ukala.
Veya konusu, sadece bir ,
Çaydanlık oluyor sırf benim inadıma.

Yazamıyor kalemim beni,
Ona en muhtaç olduğum zamanlarda.
Dünyaları sığdırdığım küçücük odam
Ne zaman kan karası kızıla boyansa
Ne zaman benden bile soğuk olsa duvarlar.
Ve ne zaman bana bile yer kalmasa bedenimde,
Yazamıyor kalemim beni sırf benim inadıma.

Oysa artık yetmiyor sadece varlığı
Bir yerlerde olduğunu bilmek...
Her ne kadar beni bir araç olarak da görse ,
Ben ne zaman istesem anlattıklarımı ,
Dinleyeceğini bilmek yetmiyor bana.

çünkü;
Hani,çok korkuyorum dediğinde,
Çıkıp gelir ya sıcacık yatağından
Gelipte yanına korkma oğlum der ya baban
Sana erkek adam olmayı öğretir ya
O anda bile , uyku mahmuru sesiyle,
Erkekçesine...
Veya annen bir gülerde bitirir ya ,
Tüm derdi kederi ,tasayı, hasreti
Bir gülüşü bile yetmişken
birde üstüne sarılır ya sana sımsıkı...
İşte bu yüzden.
Ben ne zaman Onları istesem,

Çıkıp yanıma babam gibi gelemeyişleri,
yetmiyor bana .

Ne zaman o yüzü görmek istesem
Annem gibi gülemeyişleri,
Yetmiyor bana.

               BAHADIR AYDIN