Son kalemi de dün verdim,
Unutamadığım tarafıma.
Genç kalem daha genç rüzgarlara,
Yenik düştü.
Artık ne bir Bahadır'ım ,
Kalem için serden geçecek.
Nede bir Cihangir'im.
Hakim olmak için cihana,
Göz kırpmadan canlar vererek,
Yeni kaleler düşleyecek.
Savaşmadan kaybettiğim , savaş sonrası
Düşlerimin esaretindeyken,
Kaybettiğim düşlerimin özgürlüğünü arar oldum.
Sayısız kahkahaların arasında,
Onun gibi gülememenin,
Hüznünü taşır oldum.
Umudunu taşır oldum,
Turan yüzlümüm,
Yok oluşunu seyrederken ...
Kaybetmişliğin öfkesiyle,
Daha da sever oldum.
Bahadır Aydın
