Suçum görememekti ,
Başımıza gelecekleri.
Suç bendeydi evet!
Her zamanki gibi hemde.
Tüm yükü taşıyamadığım'dandı belkide.
Ezildiğim'dendi veya umutlarımın altında.
İmkanım olsaydı , taşırdım tabi,
Tüm dünyaya yetecek kadar umudu.
Ama hiç gücüm kalmamışken.
Bana kadar bile yokken,
Hangi umudun zekatını verecektim.
Sırf sevap olsun diye .
Suçum yetinememkti biliyorum.
Yetinemedim sulanabilen umutlarla.
Bodur boyutları geçmeseler'de,
Suladıkça, Hatırı sayılır büyüme gösteren,
Bodur umutlarımın varlığıyla ,
Yetinemedim ben.
Oysa gözüm hep ,
Çam ağaçlarının ince uçlarındaydı.
Kurutunca anladım...
BAHADIR AYDIN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder